1- ظاهر

یعنی به دلم می نشیند یا نه؟ اگر کسی قبل از هر چیز برود به دنبال مال و اموال و اینکه معدل طرف چند است؟ خوش صحبت است یا نه؟ نتیجه کار درست نمی شود. بعضی ها با خودشان رودربایستی دارند. بالاخره ازدواج یکسری ابعاد روحی دارد، یکسری ابعاد جسمانی که خیلی هم لازم و خوب است. منتها ابعاد جسمانی اش را باید در راستای ابعاد روحی پیش برد و هدایت کرد. بعضی وقت ها طرف اصلا نمی داند که با چه جور کسی می خواهد زندگی کند. در حالی که اول باید از ظاهر طرف خوشت بیاید و بتوانی او را بپذیری و دوست داشته باشی نه این که الزاما همان اول کار عاشق ظاهر طرف مقابل شده و به خاطر ظاهرش او را انتخاب کنی. پسند ظاهری، مذهبی و غیرمذهبی نمی شناسد و چیزی است که همه باید در نظر بگیرند.

2- پدر و مادر و رابطه آنها با هم

اینکه همسر آینده به آنها احترام می گذارد یا نه؟ ضمیرجمع به کار می برد یا نه؟ آنها را با چه کلماتی صدا می زند؟ نوع پوشش و نشستنش در مقابل آنها، رفتار و طرز صحبتش با خانواده من چگونه است؟ اعتماد به نفس دارد؟ با من ارتباط چشمی برقرار می کند یا نه؟ با خانواده من ارتباط برقرار می کند یا هر چه خانواده من از او می پرسند، هیچ چیز نمی گوید و سرش را می اندازد پایین؟ آیا هرچه به او می گویند تبدیل به تعارف می شود؟ «به به چه دخترخوشگلی!» تبدیل می شود به اینکه «ممنون خوشگلی از خودتان است!» یا «خیلی ممنون!» با گفت و گوهایی که در این جلسه دارید، می توانید وزن شخصیتی طرف را حدس بزنید.

3-هوش

سرعت صحبت کردن، صحبت ها را خوب فهمیدن، ایهام ها و کنایه ها را خوب فهمیدن، ذخیره لغوی داشتن، اینکه از حرف من استنباط دارد؛ مثلا یکی می گوید: «من دوست دارم در زندگی رفاه داشته باشم». یک آدمی که هوش دارد، می پرسد: «منظورتان رفاه در زمینه مادی است یا معنوی؟» اما یک کسی که هوش نداشته باشد، می گوید: «من هم می خواهم رفاه داشته باشم».

هوش انواع مختلف دارد. اینجا منظور هوش شخصیتی است. دو تا آدمی که هوش شخصیتی شان مثل هم نیست، حرفی برای گفتن با هم ندارند. باهوشی را در جلسه نمی شود فهمید، اما ناهماهنگی هوش ها را می شود. اینکه هرچه می گویی طرف نگاهت می کند، یا مرتب منظورت را اشتباه می فهمد، نشان می دهد که هوشش پایین است. اگر در مکالمه دو طرف عبارت «نه منظورم این نبود» زیاد شنیده شود، این یعنی هوش شخصیتی شان به هم نمی خورد.

4- رویاهای مشترک

ما همیشه در ناخودآگاهمان به دنبال دستیابی به داستانی هستیم که در ذهن مان پرورانده ایم. هر کس داستان پنهانی دارد که آن را در جلسه خواستگاری نمی توان فهمید و بخش مهمی از آن را مشاورها می توانند به شما بگویند. مثلا داستان پنهان دختری که در خانواده اش همیشه پدر و مادر با هم دعوا داشته اند اما هیچ وقت جدا نشده اند این است که همیشه عشق را جایی می شود پیدا کرد که دعوا هم باشد. اگر شما ندانید که داستان عشقی طرف چیست، چطور می توانید به او عشق بورزید؟ بنابراین سعی کنید اگر جلسان خواستگاری تان ادامه پیدا کرد، چند جلسه با مشاور ازدواج مشورت کنید تا از لایه های عمقی تر وجود همدیگر هم مطلع شوید.

5-نظام ارزشی

این طور نباشد که شما تحصیلات عالیه و موقعیت علمی خیلی بالایی داشته باشید در حالی که شخص مقابل اصلا از صد کیلومتری علم هم رد نشده باشد. دختری را فرض کنید که به خواستگارش می گوید: من شاگرد اول رشته جامعه شناسی دانشگاه شهید بهشتی هستم و وقتی این را می گوید کلی به خودش افتخار می کند. اما برای خواستگار او شاگرد اول شدن هیچ محلی از اعراب ندارد. این نشان می دهد که نظام ارزشی این دو نفر با هم زمین تا آسمان فرق دارد. نظام ارزشی یعنی آنچه هر فرد برای آن ارزش قائل است و دوست دارد به آن دست یابد. این نظام ارزشی در دو طرف باید نسبتا یکی باشد؛ یعنی چیزهایی که برای یکی عزیز و بزرگ است، برای دیگری بی اهمیت یا حتی معمولی نباشد.

6-شباهت دینداری

ما دینداری های مختلفی داریم. یعنی نباید به واژه های کلی بسنده کرد و باید ته و توی قضیه را در آورد؛ مثلا پسر می گوید که من دنبال زن محجبه هستم. دختر هم می گوید که من محجبه ام؛ این در حالی است که دختر جلوی غریبه ها حجاب دارد، اما جلوی نامحرم های فامیل آن حجابی که جلوی غریبه دارد، حفظ نمی کند. خب، پسر این را نمی تواند تحمل کند.

شما باید درباره مفهومی به اسم شباهت دینداری حتما گفت و گو و حتی معاشرت کنید. چون تعریف افراد در این زمینه خیلی متفاوت است. مثلا ممکن است دینداری از نگاه یک نفر فقط در حد اخلاقیات باشد اما به واجبات اعمال دین مثل نماز و روزه پایبند نباشد. شما دقیقا چیزی را که انتظار دارید همسرتان باشد، همان را برایش توصیف کنید.