دوباره سلام خوبی بابت جوابت ممنونم و کار شما در اینجا خیلی خوبه به عنوان مشاوره . در ضمن فیلم و این جور چیزا هم که گفتم فقط برای مثال بود و درک بهتر موضوع . و اینکه گفتید در صورتی که یقین دارید منی نیست . منظورتون از منی چیه ؟؟ آیا اون آب لیز و بی رنگ که قبل از منی میاد جزء منی محسوب نمیشه و غسل نداره ؟؟؟ این حکم بین مراجع تقلید یکسانه ؟ سربلند باشید . یا حق

پاسخ: با سلام به شما دوست عزیز حکم منی بر اساس رساله امام خمینی ره (حکم مشهور همین است) : اگر رطوبتى از انسان خارج شود و نداند منى است‏ یا بول یا غیر اینها چنانچه با شهوت و جستن بیرون آمده و بعد از بیرون آمدن آن بدن سست ‏شده،آن رطوبت ‏حکم منى دارد، و اگر هیچ یک از این سه نشانه یا بعضى از اینها را نداشته باشد، حکم منى ندارد. ولى در زن و مریض، لازم نیست آن آب با جستن بیرون آمده باشد، بلکه اگر با شهوت بیرون آمده باشد، در حکم منى است و لازم نیست بدن او سست ‏شود. بنا بر این به چند نکته توجه کنید: 1- منی سه علامت دارد:‌ با شهوت و جستن بیرون می آید و بعد از بیرون آمدن آن بدن سست ‏می شود. در مرد این نشانه ها هر سه با هم باید باشد تا یقین پیدا کنیم منی است. اگر هر سه نشانه با هم نبودند حکم منی را ندارد . همچنین اگر فقط یک نشانه باشد اما شما با همان یک نشانه به منی بودن آن یقین پیدا کنید ،‌حکم منی را خواهد داشت. درجایی که یقین ندارید و نمی توانید به منی بودن آن مثلا قسم بخورید ،‌ منی نیست . اون آب با شرایطی که شما گفتید منی نیست. جزء یکی دیگر از آب هاست . می توانید احکام مفصل آن را از این آدرس از لینک توضیح المسائل امام بخوانید: http://farsi.leader.ir/langs/fa/index.php